Een gekke jongleur van woorden in de rol van de Hoedenmaker!
Bruno Coppens heeft een unieke weg afgelegd in de Belgische komedie en is de meest francofone onder de Belgische komieken geworden. Hij trad op van Montreal tot Avignon, via Boekarest, Dakar en Verviers. Columnist voor het RTS-vlaggenschipprogramma “les Dicodeurs” (La Première – Zwitserland); voor verschillende programma’s op La Première (RTBF – België) zoals “Le jeu des dictionnaires”, “La Semaine infernale”, “Cafés serrés” en “Un Samedi d’Enfer”; voor Vivacité (RTBF) “Les Enfants de Choeur”, of voor “Fou du Roi” van Stéphane Bern (France Inter – Frankrijk), Bruno brengt zijn humor naar de ether en het podium met dezelfde wens om het echte van het gekke te scheiden! Hij heeft een steeds groter publiek voor zich weten te winnen, ook buiten onze landsgrenzen. Hij wordt in Québec ook wel de “verbo-moteur” genoemd en heeft 9 one-man shows geschreven en opgevoerd: van “Ma Déclaration d’humour” (meer dan 400 data tot nu toe!) tot “Ma Terre happy!” (genomineerd als “Beste One-Man Show” door de Communauté française de Belgique in 2007), en niet te vergeten “Mes singeries vocales”, “Trac!”, “La vie est un destin animé”, “Loverbooké!”, “Andropause” en “Ma 9e Symfolie”. Hij zet woorden op hun kop, laat zintuiglijk teleurgestelde klanken horen en versmelt humor met poëzie, om zonder mate van te genieten.
Op TV speelde Bruno bijna 10 jaar lang “Monsieur Virgule” in het kinderprogramma “Ici Bla-bla” (RTBF), waarvoor hij putte uit zijn ervaring als vader van 3 kinderen. Hij woonde in Doornik tot hij naar de Universiteit van Louvain-La-Neuve vertrok, waar hij afstudeerde in Romaanse Filologie (UCL) terwijl hij experimenteerde met theater en zijn eerste sketches schreef. Deze leidden hem naar het Festival du Rire de Rochefort, waar hij de Prix de la Presse en de Prix du Public won. Daarna begon hij aan een tournee langs cafés en festivals (Montreux in Zwitserland, Avignon, Just for Laughs in Montreal, etc.), de eerste stappen in zijn carrière.
“Het was voor mij een grote vreugde om te ontdekken dat taal geen strikte, gesloten, dode ruimte was, maar juist een gebied van grote vrijheid. Ik was misschien als een kind dat de grenzeloze mogelijkheden ontdekt van een stuk speelgoed dat hij van binnen en buiten dacht te kennen. Het was een merkwaardige vreugde om mezelf in dit universum te laten gaan. De ene na de andere nieuwe deur leek open te gaan. In het begin was het gewoon een speels plezier – en het hield nooit op – maar toen raakte ik verslaafd en nam ik lessen in acteren en comedia dell arte.” Bruno Coppens
Bruno ging van de meest intieme naar de meest imposante podia, zoals het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel, waar hij verteller was voor het Orchestre à la portée des enfants (10 samenwerkingen tot nu toe), of het Théâtre Royal in Namen in het kader van het Festival de Wallonie, waar hij teksten van Eric-Emmanuel Schmitt vertolkte (“Mozart Amor”). Hij is ook beschermheer van de actie ‘Langue française en fête’ van de Fédération Wallonie-Bruxelles, waarvoor hij taalspelletjes en creatieve oefeningen bedenkt (zoals ‘Impro justitia’, een proefoptreden dat wordt opgevoerd in gerechtsgebouwen in gezelschap van acteurs en echte advocaten). Voeg daarbij zijn vele hilarische columns op de Jeu des Dictionnaires en de Semaine infernale (RTBF), waar hij zijn verve, scherpzinnigheid, gevoel voor ironie en scherpe analyse van de loop van de wereld inzet, en je hebt een medewerker van verschillende kranten en tijdschriften (Soir Mag, La libre, La Libre Essentielle, le Soir, Paris-Match, l’Echo, l’Avenir…) die de kwaliteit van zijn pen demonstreert, in staat om van stilistische oefeningen naar hilarische columns te vliegen! Zijn talent heeft talrijke prijzen gewonnen op festivals in Frankrijk en België. In oktober 2005 werd hij zelfs benoemd tot “Chevalier de l’ordre de Léopold” door de minister van Cultuur. Dit alles weerhoudt hem er niet van om een komiek te blijven die dicht bij zijn publiek staat, gul is op het podium en altijd blij is om het publiek na de show te ontmoeten.